του
Κλάουντιο Κατς
Μέρος
5ο - Οι σοσιαλδημοκρατικές θέσεις
Τους
τελευταίους μήνες επίσης, μεταξύ των
αντιπάλων της Δεξιάς παρατηρήθηκε μια
αύξηση των απόψεων που κατηγορούν τον
Μαδούρο για την οδύνη της Βενεζουέλας.
Αυτές οι απόψεις επαναλαμβάνουν την
παλιά σοσιαλδημοκρατική συμπεριφορά:
συμπαράταξη με την αντίδραση στις
κρίσιμες στιγμές.
Οι φορείς
αυτών των απόψεων αμφισβητούν τη
νομιμότητα της κυβέρνησης χρησιμοποιώντας
τα ίδια επιχειρήματα με την αντιπολίτευση.
Αντί να κατηγορούν τη CIA, τους escuálidos
[βενεζουελάνικος χαρακτηρισμός για
τους εξαχρειωμένους πλούσιους] ή τον
ΟΑΣ, θέτουν στο επίκεντρό τους την
εναντίωση στον τσαβισμό. Το κάνουν δε
στο όνομα ενός δημοκρατικού ιδεώδους
που είναι τόσο αφηρημένο όσο και
διαχωρισμένο από τη μάχη που καθορίζει
ποιος θα επικρατήσει στη διοίκηση του
κράτους.
Αυτές
οι θέσεις έχουν επηρεάσει πολλούς και
ποικίλους διανοητές της «κριτικής
Αριστεράς» [pensadores del post-progresismo –διανοητές
του μετα-προοδευτισμού] που συνδέονται
με την αυτονομία [βλ. Claudio Katz, “Problems of
Autonomy”, http://www.isreview.org/issues/44/autonomism.shtml,
σ.τ.μ.]. Όχι μόνο κατηγορούν τον Μαδούρο
για την τρέχουσα κατάσταση, ισχυρίζονται
επίσης ότι έχει ενισχύσει την αυταρχική
ηγεσία, προκειμένου να διατηρήσει το
μοντέλο που βασίζεται στις προσόδους
από τους υδρογονάνθρακες.
Αυτός ο
χαρακτηρισμός ταυτίζεται με τη φιλελεύθερη
θέση που αποδίδει όλα τα προβλήματα της
Βενεζουέλας στη λαϊκιστική πολιτική
που εφαρμόζεται από τυράννους οι οποίοι
κατασπαταλούν τους πόρους του κράτους.
Μόνο που χρησιμοποιούν μια πιο διπλωματική
γλώσσα.
Άλλες
παρόμοιες απόψεις προβάλλουν ακόμη πιο
κατηγορηματικά τις ευθύνες του ηγέτη
των τσαβιστών. Μας καλούν να αποφεύγουμε
τη «συνωμοσιολογική υπεραπλούστευση
να κατηγορείται η Δεξιά ή ο ιμπεριαλισμός»
για τα προβλήματα της χώρας. Είναι όμως
οι συνωμότες της αντίδρασης μια
φαντασιοκοπία; Είναι οι δολοφονημένοι,
οι παραστρατιωτικές ομάδες και τα σχέδια
του Πενταγώνου παρανοϊκές επινοήσεις
της μπολιβαριανής κυβέρνησης;
Μην
απαντώντας σ’ αυτή τη στοιχειώδη
ερώτηση, η παραπάνω θέση απορρίπτει
επίσης και οποιαδήποτε σύγκριση με ό,τι
συνέβη στη Χιλή το 1973. Ωστόσο, δεν εξηγεί
γιατί αυτή η αναλογία δεν ισχύει. Θεωρεί
δεδομένο ότι οι δύο καταστάσεις διαφέρουν,
αγνοώντας τις τεράστιες ομοιότητες
όσον αφορά τις ελλείψεις, τον ερεθισμό
των συντηρητικών τάσεων της μεσαίας
τάξης ή την παρέμβαση της CIA.
Παρ’
όλα αυτά, οι αμφισβητούμενοι παραλληλισμοί
με τον Αλιέντε είναι αποδεκτοί στην
περίπτωση της πρώτης περονιστικής
κυβέρνησης, η οποία θεωρείται άμεσος
πρόγονος του τσαβισμού. Πού εντοπίζεται,
όμως, η ομοιότητα; Στα χρόνια της
σταθερότητας ή στις στιγμές πριν από
το πραξικόπημα του 1955; Η ενασχόληση με
την κλιμάκωση της βίας υποδεικνύει ότι
η ομοιότητα σχετίζεται με τη δεύτερη
περίοδο. Και σε μια τέτοια κατάσταση,
ποια θα ήταν η προτεραιότητα; Η
αντιμετώπιση του αυταρχισμού του Περόν
ή η αντίσταση στους gorillas;
Οι
σοσιαλδημοκράτες και η «κριτική Αριστερά»
υποδεικνύουν τον αυταρχισμό του Μαδούρο
ως τη βασική αιτία της τρέχουσας
κατάστασης. Συνεπώς, υποβαθμίζουν τον
κίνδυνο πραξικοπήματος και απορρίπτουν
την ανάγκη προετοιμασίας για κάποια
άμυνα έναντι των προκλήσεων της Δεξιάς.
Οι
συνέπειες αυτής της στάσης φανερώνονται
όταν οι ολιγάρχες και οι ληστές τους
επανέρχονται στην κυβέρνηση. Όμως, τα
πρόσφατα γεγονότα στην Ονδούρα, την
Παραγουάη ή τη Βραζιλία δεν έχουν ακόμη
προκαλέσει ανησυχία σ’ αυτούς που
δαιμονοποιούν τον τσαβισμό.
Τα
παραπάνω ρεύματα προβάλλουν ενστάσεις
τόσο για το εξορυκτικό οικονομικό
μοντέλο και το χρέος όσο και για τα
συμβόλαια με πετρελαϊκές εταιρείες.
Αλλά δεν λένε αν ζητούν αντικαπιταλιστικές
και σοσιαλιστικές εναλλακτικές σ’
αυτές τις εμφανείς αποτυχίες του Μαδούρο.
Το ίδιο ισχύει για τις ελλείψεις αγαθών
και την κερδοσκοπία. Τον προτρέπουν να
ενεργήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα
εναντίον των τραπεζιτών και των μεγάλων
εμπορικών καρτέλ; Προτείνουν απαλλοτριώσεις,
εθνικοποιήσεις ή άμεσο λαϊκό έλεγχο;
Θα φανταζόταν κανείς ότι με την υιοθέτηση
αυτών των πρωτοβουλιών χτίζονται γέφυρες
με την κυβέρνηση, αλλά ποτέ με την
αντιπολίτευση. Όμως, οι επικριτές του
τσαβισμού παρακάμπτουν αυτή τη διαφορά.
Πηγή,
παραπομπές:
Comments
Post a Comment