Τα εργοστάσια του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος κατασκευάζουν εκατοντάδες Μακρόν

globinfo freexchange

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Vice, ο κοινωνιολόγος Alain Accardo ανέλυσε πολύ έυστοχα το φαινόμενο Εμμανουέλ Μακρόν. Περιγράφει τον τρόπο που τα ΜΜΕ "κατασκεύασαν" τον Μακρόν, ποιο είναι το προφίλ των δημοσιογράφων που στρατολογεί το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο, αλλά και το γεγονός ότι, ουσιαστικά, δεν υπάρχει τίποτα το καινούργιο και τίποτα το ιδιαίτερο σχετικά με το αγαπημένο παιδί των μίντια και των ελίτ, που αναρριχήθηκε με πολύ μεγάλη βοήθεια ως την κορυφή της Γαλλικής προεδρίας.

Ο Accardo ξεσκεπάζει έτσι την απάτη - σε βαθμό γελοιότητας - γύρω από το αφήγημα που επιχείρησε να παρουσιάσει τον τραπεζίτη Μακρόν ως έναν αντι-καθεστωτικό υποψήφιο, ενώ στην πραγματικότητα, όχι μόνο είναι η πιο αγαπημένη μαριονέτα του κατεστημένου, αλλά ουσιαστικά 'κατασκευάστηκε' από αυτό, προκειμένου να συνεχίσει την πιστή εφαρμογή της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης ατζέντας.

Ακολουθούν τα κυριότερα αποσπάσματα από τη συνέντευξη:

Αντί να βαδίσει τον παραδοσιακό δρόμο ενός κεντροδεξιού ή κεντροαριστερού κόμματος, ο Μακρόν ρίσκαρε και μπήκε στην κούρσα της διεκδίκησης της Γαλλικής προεδρίας ως ένας ανεξάρτητος υποψήφιος, με το κίνημα En Marche!. Τα μίντια του έδωσαν έναν αέρα φρεσκάδας, ότι δεν ανήκει ούτε στη Δεξιά, ούτε στην Αριστερά - πράγμα που στην ουσία δεν είναι κάτι καινοτόμο στο σύγχρονο Γαλλικό πολιτικό κλίμα. Ωστόσο, το αφήγημα έπιασε τόπο.

Τα μίντια έπρεπε να φανεί ότι σέβονται τις αξίες στις οποίες εδράζεται η Γαλλική Δημοκρατία και το σύνταγμα - Δημοκρατία και κοσμικός χαρακτήρας. Γι'αυτό και θα εμφανίζονται να δίνουν το λόγο σε διαφορετικές φωνές. Θα δοθεί βήμα σε έναν ακροαριστερό υποψήφιο, όπως ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, αλλά το αφήγημα των μίντια θα τον συνδέσει με ηγέτες της άκρας Αριστεράς - όπως ο Ούγκο Τσάβες, για παράδειγμα. Θα έχει την ευκαιρία να δώσει συνέντευξη ο αντι-καπιταλιστής υποψήφιος, Philippe Poutou, αλλά θα παρουσιάζεται πάντα ως ένας ήσσονος σημασίας υποψήφιος χωρίς όραμα. Οι πιο παραδοσιακοί υποψήφιοι που δεν απειλούν το καπιταλιστικό οικοδόμημα παρουσιάζονται θετικά ή ουδέτερα, χωρίς να υποτιμώνται.

Μεμονωμένα, κάθε ένα από αυτά τα σχόλια φαίνεται μικρό και ασήμαντο, αλλά το γεγονός ότι επαναλαμβάνεται τόσο συχνά σε όλα τα μίντια, δημιουργεί τα αφηγήματα γύρω από έναν υποψήφιο ή τις ιδέες του.

Οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί προσλαμβάνουν δημοσιογράφους το κοινωνικό υπόβαθρο των οποίων - κοινωνικά, πολιτισμικά, μορφωτικά και ηθικά - ταιριάζει τέλεια με αυτό που ζητάει το παρόν καπιταλιστικό στάτους. Οι άνθρωποι που δουλεύουν στα μίντια προέρχονται κυρίως από τη μεσαία τάξη και έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, είναι υπέρ του καταναλωτισμού, του ηδονισμού, του φιλελεύθερου ατομισμού και του άνευ όρων ευρωπαϊσμού των Βρυξελλών.

Και όλα αυτά υπόκεινται σε αυτή τη μορφή πολιτικού αναλφαβητισμού - υποβαθμίζουν την ουσία του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ το οποίο δεν επικεντρώνεται στην πολιτική, αλλά στις πολιτικές προσωπικότητες. Οι δημοσιογράφοι και οι δημοσκοπήσεις στον τύπο μετατρέπουν την πολιτική ζωή σε μια θεατρική σκηνή, όπου οι προσωπικότητες απλώς συζητούν και αντιπαρατίθενται συνεχώς. Όλες αυτές οι ομιλίες πνίγουν κάθε σοβαρή κριτική απέναντι στο σύστημα.

Ο Γαλλικός λαός έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου με αυτό τον τρόπο για δεκαετίες - είχαμε πάνω από τριάντα χρόνια στέρεης συναίνεσης μεταξύ των κεντρώων δυνάμεων της συντηρητικής Δεξιάς και μιας Δεξιάς μεταμφιεσμένης ως Σοσιαλισμός μέσω του Σοσιαλιστικού κόμματος. Είναι δύσκολο να ξυπνήσει κανείς από αυτή την κατάσταση, αλλά η χώρα αρχίζει να το καταλαβαίνει. Τα μίντια και οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν σ'αυτά, το βλέπουν και θέλουν να διασώσουν το σύστημα στο οποίο δουλεύουν. Άρα, είναι λογικό βήμα γι'αυτούς να προωθούν όλους τους υποψηφίους που δεν απειλούν πραγματικά το καπιταλιστικό στάτους.

Η προεκλογική εκστρατεία με όρους μάρκετινγκ γύρω από τον Μακρόν, του προσέδωσε μια μοντέρνα εικόνα, με βάση την οποία δεν είναι ούτε Αριστερός, ούτε Δεξιός. Δεν υπάρχει τίποτα το μοντέρνο σ'αυτό - είναι απλά μια καλά δοκιμασμένη λογική από ένα καλά οργανωμένο σύστημα. Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι αν ο Μακρόν δεν υπήρχε στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή, το κατεστημένο θα είχε παραγκωνιστεί και θα είχε υποστεί σημαντικές απώλειες. Υπάρχουν εκατοντάδες από πιθανούς υποψηφίους σαν τον Μακρόν, που διαμορφώθηκαν στις σχολές και στους πολιτικούς οργανισμούς, έτοιμοι να αναλάβουν την ηγεσία της χώρας - καθένας με ελαφρώς διαφορετική "γεύση".

Διαβάστε ακόμα:

Πως κατασκευάστηκε το φαινόμενο Μακρόν (και τι θα ακολουθήσει)

Ο Μακρόν χρησιμοποίησε την ίδια προπαγάνδα του φόβου με το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο στην Ελλάδα

Πώς το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο ξεγέλασε τις μάζες, αυτή τη φορά στη Γαλλία

Τι θα πει ο Μακρόν για την Ελλάδα

Η ελπίδα μόλις πέθανε στη Γαλλία ...

Οι Ποταμίσιοι παίρνουν την πρωτιά με την τρολιά του αιώνα!