the unbalanced evolution of homo sapiens

France’s draft counterterrorism bill is now in its final stretch before becoming law. The fast-tracked bill is widely expected to pass a vote in an extraordinary session of the National Assembly on October 3 – despite concerns that it encroaches on people’s rights. The bill doesn’t prolong France’s two-year-long state of emergency, which will formally be over when it becomes law. What it does is rather more unsettling. It takes elements of emergency practices – intrusive search powers, restrictions on individuals that have bordered on house arrest, closure of places of worship – that have been used abusively since November 2015, and makes them normal criminal and administrative practice. It does all this in a way that weakens the judiciary’s control over and ability to check against abuse in the way the new counterterrorism powers are used by prefects, the Interior Ministry’s appointed delegates in each region. In July, the Senate approved important impro

του Λεωνίδα Βατικιώτη Όταν οι άλλοι γύριζαν ο Αλέξης και οι ΣΥΡΙΖΑίοι πήγαιναν… Όταν στην Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού, τη βρετανική πρωτεύουσα λένε «ως εδώ» και «δεν πάει άλλο» με την ιδιωτικοποίηση του νερού, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ και ο Τσίπρας, όπως και εκατοντάδες άλλοι ΣΥΡΙΖΑίοι, που έχτισαν πολιτική καριέρα ως λαθρεπιβάτες του κινήματος κατά του ξεπουλήματος των νερών, τώρα υποδέχεται εν χορδαίς και οργάνοις τον Μακρόν, συνοδευόμενο από στελέχη της Suez και της EDF, οι οποίοι ετοιμάζονται να εξαγοράσουν τις ελληνικές εταιρείες ύδατος. Τα αλλεπάλληλα ρεπορτάζ των Financial Times για την ιδιωτικοποίηση που επιβλήθηκε το 1989 επί Θάτσερ σε Αγγλία και Ουαλία ήταν καταιγιστικά: «28 χρόνια μετά, τα αποτελέσματα από το πείραμα είναι ξεκάθαρα. Έχει αποτύχει», έγραφαν σε ανάλυση με τίτλο «Το καθεστώς του νερού κραυγάζει για αλλαγή». Οι αιτίες που επιβεβαιώνουν την αποτυχία (για την κοινωνία) της ιδιωτικοποίησης τ

While the official Pentagon reports on civilian deaths claim far fewer deaths, NGOs have been consistently documenting a massive number of civilian bystanders killed in America’s air war in Iraq and Syria. The Syrian Observatory for Human Rights put the total at 2,617 civilians killed in US-led strikes just in Syria. This included 615 children and 443 women. It also doesn’t include the much larger tolls believed to have been inflicted in Iraq. The Pentagon has put the overall toll closer to 700 civilians killed across both countries, and they also reckon a large majority in Iraq. Within Syria, the largest number of civilians were killed in Raqqa, but it also includes civilians slain in Manbij, as well as elsewhere around the country. Despite the US struggles with providing anything resembling accurate death tolls for their airstrikes, both the Syrian Observatory and Airwars have proven quite successful at offering estimates that are seen as closely in-li

U.S. military aircraft bombed a school and a crowded marketplace in attacks that killed dozens of civilians in Syria this March, according to a new report from Human Rights Watch. The report, titled “All Feasible Precautions?: Civilian Casualties in Anti-ISIS Coalition Airstrikes in Syria,” investigated two airstrikes conducted in and around the northern Syrian city of Tabqa. Investigators who visited the sites and interviewed locals and survivors found that the strikes had caused huge numbers of civilian deaths. The documentation adds to a drumbeat of criticism about a U.S. air campaign in Syria that has already been accused of inflicting massive civilian casualties in support of ground operations against Islamic State by the U.S.-backed Syrian Democratic Forces. The attacks documented in the report include a March 20 airstrike that targeted a school housing displaced people in the suburban town of Mansourah, outside of Tabqa, as well as another strike that hit a

του Άρη Χατζηστεφάνου Με υποσχέσεις να υιοθετήσουν ακόμη περισσότερα στοιχεία από την ακροδεξιά ρητορική του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία AfD, απαντά το γερμανικό πολιτικό κατεστημένο στην εκτίναξη της ακροδεξιάς στην τρίτη θέση (δεύτερη στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας). Ήταν όμως ακριβώς αυτή η μετατόπιση ολόκληρου του πολιτικού φάσματος της Γερμανίας προς τα δεξιά που επέτρεψε στο AfD να σημειώσει τέτοια επιτυχία. Καθώς η ακροδεξιά παράταξη υποσχόταν να σταματήσει τις ροές προσφύγων και μεταναστών και να αυξήσει την αστυνομοκρατία, τα κυρίαρχα κόμματα του κέντρου και της δεξιάς προσπαθούσαν να πλειοδοτήσουν με ακόμη πιο αντιδραστικές προτάσεις. Με τον τρόπο αυτό χάρισαν την προεκλογική ατζέντα στους νεοφασίστες. Η άνοδος του AfD είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκλογική ταπείνωση των σοσιαλδημοκρατών (SPD). Ο Γερμανικός λαός δεν ξεχνά το πάγωμα μισθών και συντάξεων που ξεκίνησε στα χρόνια του Γκέρχαρντ Σρέντερ και το οποίο σ