the unbalanced evolution of homo sapiens

by system failure No one would probably expect something new from the recent press conference of the Greek prime minister Antonis Samaras after the last EU summit in Brussels. But, though it may sound strange, through the usual ambiguities, contradictions and soft or even stilted questions, some truths came out loudly. The first admission from the prime minister's mouth came out early, even before the questions of journalists. Referring to the three things that directly concern Greece, he said: " The second was the financial union which concerns, among other things, the way of recapitalization of the banks, without burdening the borrowing of the countries. And this interest us greatly, because as you know, when this process is complete, Greece will have the opportunity to benefit from this too, thus reducing its debt. " The prime minister himself admits openly, with this statement, that the recapitalization of banks, at least the way that has been done

του system failure Κανείς μάλλον δεν θα μπορούσε να περιμένει κάτι καινούργιο από την πρόσφατη συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες. Αλλά όσο και αν φαίνεται περίεργο, μέσα από τις συνήθεις αοριστίες, τις αντιφάσεις και τις ήπιες-χλιαρές έως στημένες ερωτήσεις βγήκαν, με κραυγαλέο μάλιστα τρόπο, και κάποιες αλήθειες. Η πρώτη παραδοχή δια στόματος πρωθυπουργού έρχεται νωρίς, πριν ακόμα αρχίσουν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Αναφερόμενος στα τρία πράγματα που ενδιαφέρουν άμεσα την Ελλάδα είπε: "Το δεύτερο ήταν η χρηματοοικονομική ένωση που αφορά, μεταξύ άλλων, το πώς θα ανακεφαλαιοποιούνται οι τράπεζες, χωρίς να επιβαρύνεται ο δανεισμός των κρατών. Και αυτό μας ενδιαφέρει εξαιρετικά, γιατί όπως καταλαβαίνετε, όταν θα ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, θα δοθεί η δυνατότητα να επωφεληθεί και η Ελλάδα από αυτό, μειώνοντας έτσι και το χρέος της." Ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραδέχεται ανοιχτά, με αυτή τη δήλω

του Barry Grey 17 Οκτ. 2012 O δεύτερος εθνικός τηλεοπτικός διάλογος μεταξύ του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και του Ρεπουμπλικανού αντιπάλου του Μιτ Ρόμνεϊ, εξυπηρέτησε μόνο στο να υπογραμμίσει την υποκρισία και την εξαπάτηση που διαποτίζουν ολόκληρη την εκλογική διαδικασία. Δύο εκπρόσωποι της επιχειρηματικής-χρηματοοικονομικής ελίτ που κυβερνά την Αμερική, ξόδεψαν σχεδόν δύο ώρες προσπαθώντας να προβληθούν ως οπαδοί του απλού ανθρώπου σε μια καλά σκηνοθετημένη παραγωγή. Ήταν οδυνηρό να το βλέπει κανείς και έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να μείνει ξύπνιος. Όπως έχει γίνει ο κανόνας στην αμερικανική πολιτική, ήταν ένα «ντιμπέϊτ» χωρίς καμία συζήτηση ή ουσία, ένα κουρασμένο και άδειο τελετουργικό που σχεδιάστηκε για να αποκρύψει την αλήθεια και να δώσει στο κοινό χλωροφόρμιο. Κάθε πτυχή της εκδήλωσης ήταν ενορχηστρωμένη και είχε ελεγχθεί. Το αποκαλούμενο "δημαρχειακό" περιβάλλον δεν είχε τίποτα να κάνει με ένα πραγματικό δούναι και λαβείν με τους απλούς ανθρ

by system failure Here are some methods and tactics of disorientation of public opinion from the systemic establishment during the Greek crisis. Of course, they can be called “conspiracy theories” from those who do not believe them. Contrived disagreements Contrived disagreements between government partners. Are used to give the impression that since there are disagreements between government partners, there is a factor inside the government coalition that can impose red lines and negotiations at least on some issues in order to maintain some benefits for the people, and also give the impression that there are no pre-decided facts. In this case, the role of the “bad guy” must be played by the ex-liberals and current neoliberals of the Greek Right-wing, against the more “sensitive” to people's rights “Socialists” and moderate Leftists of PASOK and Dimocratiki Aristera (Democratic Left) respectively. Contrived disagreements between government officials and represen

του system failure   Αν και λίγο-πολύ οι περισσότεροι έχουν αντιληφθεί τις μεθόδους και τακτικές που χρησιμοποιούνται από το συστημικό κατεστημένο για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, ειδικά σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, θα είχε ίσως ενδιαφέρον να συνοψίσουμε ορισμένες από αυτές. Φυσικά, όσοι δεν τις πιστεύουν, μπορούν απλά να τις βαφτίσουν “θεωρίες συνομωσίας”. Σκηνοθετημένες διαφωνίες   Σκηνοθετημένες διαφωνίες μεταξύ κυβερνητικών εταίρων. Χρησιμεύουν στο να δώσουν την εντύπωση ότι εφόσον υπάρχουν τριβές ανάμεσα και στους ίδιους τους κυβερνητικούς εταίρους, υπάρχει μια παράμετρος μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό που μπορεί να επιβάλει κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση επί ορισμένων τουλάχιστον θεμάτων, αλλά και ότι δεν είναι όλα προαποφασισμένα. Σε αυτή την περίπτωση, το ρόλο του κακού πρέπει αναγκαστικά να παίξει η πρώην φιλελεύθερη και νυν νεοφιλελεύθερη Δεξιά απέναντι στους “φιλεύσπλαχνους”, λόγω ιδεολογίας, κυβερνητικούς εταίρους “Σοσιαλιστές” και μετρι