the unbalanced evolution of homo sapiens

του Barry Grey 17 Οκτ. 2012 O δεύτερος εθνικός τηλεοπτικός διάλογος μεταξύ του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και του Ρεπουμπλικανού αντιπάλου του Μιτ Ρόμνεϊ, εξυπηρέτησε μόνο στο να υπογραμμίσει την υποκρισία και την εξαπάτηση που διαποτίζουν ολόκληρη την εκλογική διαδικασία. Δύο εκπρόσωποι της επιχειρηματικής-χρηματοοικονομικής ελίτ που κυβερνά την Αμερική, ξόδεψαν σχεδόν δύο ώρες προσπαθώντας να προβληθούν ως οπαδοί του απλού ανθρώπου σε μια καλά σκηνοθετημένη παραγωγή. Ήταν οδυνηρό να το βλέπει κανείς και έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να μείνει ξύπνιος. Όπως έχει γίνει ο κανόνας στην αμερικανική πολιτική, ήταν ένα «ντιμπέϊτ» χωρίς καμία συζήτηση ή ουσία, ένα κουρασμένο και άδειο τελετουργικό που σχεδιάστηκε για να αποκρύψει την αλήθεια και να δώσει στο κοινό χλωροφόρμιο. Κάθε πτυχή της εκδήλωσης ήταν ενορχηστρωμένη και είχε ελεγχθεί. Το αποκαλούμενο "δημαρχειακό" περιβάλλον δεν είχε τίποτα να κάνει με ένα πραγματικό δούναι και λαβείν με τους απλούς ανθρ

by system failure Here are some methods and tactics of disorientation of public opinion from the systemic establishment during the Greek crisis. Of course, they can be called “conspiracy theories” from those who do not believe them. Contrived disagreements Contrived disagreements between government partners. Are used to give the impression that since there are disagreements between government partners, there is a factor inside the government coalition that can impose red lines and negotiations at least on some issues in order to maintain some benefits for the people, and also give the impression that there are no pre-decided facts. In this case, the role of the “bad guy” must be played by the ex-liberals and current neoliberals of the Greek Right-wing, against the more “sensitive” to people's rights “Socialists” and moderate Leftists of PASOK and Dimocratiki Aristera (Democratic Left) respectively. Contrived disagreements between government officials and represen

του system failure   Αν και λίγο-πολύ οι περισσότεροι έχουν αντιληφθεί τις μεθόδους και τακτικές που χρησιμοποιούνται από το συστημικό κατεστημένο για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, ειδικά σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, θα είχε ίσως ενδιαφέρον να συνοψίσουμε ορισμένες από αυτές. Φυσικά, όσοι δεν τις πιστεύουν, μπορούν απλά να τις βαφτίσουν “θεωρίες συνομωσίας”. Σκηνοθετημένες διαφωνίες   Σκηνοθετημένες διαφωνίες μεταξύ κυβερνητικών εταίρων. Χρησιμεύουν στο να δώσουν την εντύπωση ότι εφόσον υπάρχουν τριβές ανάμεσα και στους ίδιους τους κυβερνητικούς εταίρους, υπάρχει μια παράμετρος μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό που μπορεί να επιβάλει κόκκινες γραμμές και διαπραγμάτευση επί ορισμένων τουλάχιστον θεμάτων, αλλά και ότι δεν είναι όλα προαποφασισμένα. Σε αυτή την περίπτωση, το ρόλο του κακού πρέπει αναγκαστικά να παίξει η πρώην φιλελεύθερη και νυν νεοφιλελεύθερη Δεξιά απέναντι στους “φιλεύσπλαχνους”, λόγω ιδεολογίας, κυβερνητικούς εταίρους “Σοσιαλιστές” και μετρι

by system failure The language of Republican multi-millionaire candidate Mitt Romney, as we approaching US elections, is characteristic. Speaking about nearly half of the electorate, he supported actually that the 47% wrongly believe that are entitled to health care, food, housing and that government has a responsibility to care for them, that these are people who pay no income tax, ending with the extremely cynical statement that his job is not to worry about those people. The philosophy of neoliberal doctrine is exposed quite easy when someone thinks that is not recorded by cameras. What is the deeper meaning of Romney's words? Maybe this: All people (not just half), must stop beleiving that they have a right to healthcare, food, housing and that is the job of the state to provide them. Until they do, the lower incomes should be taxed to the level that someone could barely allowed (or not allowed) to survive, as was done in the “Greece” experiment, and continue the

του system failure Εν όψει Αμερικανικών εκλογών, η γλώσσα του πολυεκατομμυριούχου υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων Μιτ Ρόμνεϊ είναι χαρακτηριστική. Μιλώντας για το μισό σχεδόν εκλογικό σώμα, υποστηρίζει, ότι το 47% κακώς πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα περίθαλψης, σίτισης, κατοικίας, που η κυβέρνηση πρέπει να το σεβαστεί, ότι είναι το 47% που δεν πληρώνει φόρο, για να καταλήξει σε μια άκρως κυνική δήλωση, ότι δεν είναι δουλειά του να ανησυχεί γι'αυτούς τους ανθρώπους. Η φιλοσοφία του νεοφιλελεύθερου δόγματος ξεδιπλώνεται αβίαστα όταν κάποιος νομίζει ότι δεν τον καταγράφουν οι κάμερες. Πώς μεταφράζονται τα λόγια του Ρόμνεϊ; Ίσως κάπως έτσι: Όλοι οι άνθρωποι (όχι μόνο οι μισοί), πρέπει να σταματήσουν να πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα στην περίθαλψη, σίτιση, κατοικία και ότι είναι δουλειά του κράτους να τους τα παρέχει. Μέχρι να πεισθούν, πρέπει να φορολογηθούν τα χαμηλότερα εισοδήματα, να κατέβει το αφορολόγητο σε ποσό που μόλις και μετά βίας θα επιτρέπει (ή δεν θα επιτρέπει) σε κά