Γιώργος Βασσάλος Από το 2015, όταν ο Μακρόν ως υπουργός του Ολλάντ ξεκινούσε την πρώτη του νομοθετική επίθεση στο γαλλικό εργατικό κώδικα, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ επευφημούσε τονίζοντας όμως ότι θα χρειαστεί «ένας νόμος Μακρόν 2 κι ένας νόμος Μακρόν 3». Ο «Νόμος Μακρόν 2» ονομάστηκε τελικά «Νόμος Ελ Κομρί» και πέρασε σε μορφή διατάγματος το 2016. Προκάλεσε τη μεγαλύτερη κοινωνική αναταραχή στη Γαλλία όχι μόνο από το 2010, αλλά στην πραγματικότητα από το 2006. Το πολιτικό του αποτέλεσμα ήταν η ουσιαστική διάλυση του μόλις πριν λίγα χρόνια κραταιού γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο έπεσε από τις 284 στις 30 έδρες. Τον περασμένο μήνα ολοκλήρωσε την πώληση των ιστορικών κεντρικών γραφείων του στην οδό Σολφερινό του Παρισιού. Ως Πρόεδρος σήμερα, ο Εμμανουέλ Μακρόν επιχειρεί την τελική κατεδάφιση καθιερώνοντας συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης που θα μπορούν να προβλέπουν κατώτερες προδιαγραφές από αυτές που προβλέπονται στις κλαδικές συλλ