Κούλη, πες λίγο "ο Μαδούρο είναι ο νόμιμα εκλεγμένος ηγέτης της Βενεζουέλας" και μπορεί να βρεις πετρέλαιο εκεί που δεν το περιμένεις
Γράψαμε σε πρόσφατο άρθρο για τον αδίστακτο πολιτικό απατεώνα, Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι καρφί δεν του καίγεται αν τα όπλα που θα στείλει θα
προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στις Ελληνο-Ρωσικές σχέσεις με αποτέλεσμα
να μην μπορεί η χώρα να ελιχθεί διπλωματικά αν μεθαύριο αλλάξουν οι
γεωπολιτικές ισορροπίες (οι οποίες έτσι και αλλιώς είναι εξαιρετικά
εύθραυστες). Δεκάρα δεν δίνει αν τα όπλα αυτά καταλήξουν στα χέρια των
Ουκρανών ναζί (με όλα τα ανατριχιαστικά επακόλουθα) που θα έπρεπε να
δικάζονται για φρικτά εγκλήματα, αν υπήρχε πραγματική δικαιοσύνη.
Όμως η κραυγαλέα επιπολαιότητα του Μητσοτάκη και του καθεστώτος του στον τομέα και της εξωτερικής πολιτικής, (που προκύπτει από τον ιδεολογικό τους φανατισμό και την αγωνία τους να παραστήσουν τα καλά παιδιά της Δύσης), φάνηκε από πολύ νωρίς.
Όπως γράψαμε σε άρθρο τον Αύγουστο του 2019, αμέσως μετά την αναγνώριση του αποτυχημένου πραξικοπηματία Χουάν Γκουαϊδό από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είχαμε επισημάνει ότι η κίνηση αυτή αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι ακόμα και η εξωτερική
πολιτική της κυβέρνησης θα καθορίζεται, ως επί το πλείστον, από τον
τυφλό φανατισμό της και όχι από μελετημένες κινήσεις που απαιτούν
συνεχείς ελιγμούς και συνετές αποφάσεις.
Ασχέτως ιδεολογικού προσανατολισμού και προτιμήσεων,
η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπρεπε να εκμεταλλευτεί την ουδέτερη στάση της
χώρας όσον αφορά τη Βενεζουέλα και να έχει την υπομονή να περιμένει να δει που θα οδηγήσουν οι διαπραγματεύσεις. Όμως αντί να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα που απέκτησε η χώρα με την
ουδέτερη στάση, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, έσπευσε να το
σπαταλήσει, λόγω της ιδεολογικής εμμονής που χαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της.
Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, το καθεστώς Μητσοτάκη βρέθηκε εκτεθειμένο και σε σαφώς δύσκολη θέση, λόγω της βλακωδώς βεβιασμένης κίνησης να αναγνωρίσει τον αχυράνθρωπο των Αμερικανών Γκουαϊδό. Και αυτό γιατί η Γερμανία από τότε αποφάσισε να αποκαταστήσει τις σχέσεις Βερολίνου-Καράκας ως "δείγμα ρεαλισμού και των δύο πλευρών".
Να λοιπόν που τώρα, με την αλλαγή καθεστώτος στις ΗΠΑ, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ακόμα και οι ίδιοι οι Αμερικανοί αποφάσισαν να αλλάξουν στάση και να μιλήσουν με τον Μαδούρο! Επιχειρώντας προφανώς κάποιες συμφωνίες που πιθανόν θα εξασφαλίσουν επιπλέον πετρελαϊκά αποθεματικά στην δύσκολη αυτή περίοδο.
Άλαλα τα παντός είδους νεοφιλελέ, Αμερικανόδουλα και Δυτικόδουλα παγαλάκια, που είχαν λυσσάξει με την προσέγγιση Ελλάδας-Βενεζουέλας, την οποία επιχείρησε η κυβέρνηση Τσίπρα.
Είναι χαρακτηριστική η αμηχανία του εκπροσώπου του καθεστώτος, Γιάννη Οικονόμου, ο οποίος σε "προβοκατόρικη" ερώτηση δημοσιογράφου, σχετικά με το ποιον αναγνωρίζει η Ελληνική κυβέρνηση ως πρόεδρο της Βενεζουέλας, ουσιαστικά δεν απάντησε και είπε το τυπικό ότι η Ελληνική κυβέρνηση είναι πλήρως ταυτισμένη με τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή ένωση.
Αν είναι έτσι όπως τα λέει ο καθεστωτικός παπαγάλος, τότε δύο τινά συμβαίνουν: ή τελικά το καθεστώς Μητσοτάκη αναγνωρίζει ότι ο Μαδούρο είναι ο νόμιμα εκλεγμένος ηγέτης της Βενεζουέλας (αλλά δεν θέλει να το πει γιατί έχει εκτεθεί επανειλημμένα και ανεπανόρθωτα), ή, η Γερμανία δεν ανήκει πια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού όπως είδαμε είχε ήδη από το 2019 αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την κυβέρνηση Μαδούρο.
Με λίγα λόγια, ο Κούλης και το τσίρκο του έκαψαν άλλη μια γέφυρα διεξόδου απέναντι σε μια ενδεχόμενη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση, επειδή καθοδηγούνται από τον ιδεολογικό τους φανατισμό και επειδή θέλουν να αποδείξουν στα Δυτικά αφεντικά ότι είναι οι πιστότεροι υπηρέτες. Μόνο που ακόμα και τα ίδια τα Δυτικά αφεντικά τους, στρέφονται τώρα προς τον "δικτάτορα" Μαδούρο, αφού κοιτάνε το συμφέρον τους και τίποτα περισσότερο.
Ακόμα να καταλάβετε με τι σούργελα έχουμε μπλέξει;
Comments
Post a Comment