Ο Τσίπρας δεν θέλει ...

failed evolution

 

Όπως είχαμε συμπεράνει ήδη από τον Μάιο του '21 μέσα από το άρθρο Μπλέξαμε άσχημα ..., ο Τσίπρας κάνει αγγαρεία γιατί δεν φαίνεται να θέλει να κυβερνήσει (και γιατί να θέλει, αφού βλέπει ότι έρχεται μεγαλύτερο μπάχαλο και χάος). 

 

Δύο χρόνια μετά, φαίνεται ότι το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται.

 

Στο παρά πέντε των εκλογών του Μαίου ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε σαν να πυροβολεί τα πόδια του κυρίως με τις δηλώσεις Κατρούγκαλου που τρόμαξαν τους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες. Πολλοί λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχασε ως και 5 μονάδες εξαιτίας τους, ίσως και παραπάνω. 

Αλλά και τώρα, βγήκαν άλλοι λαγοί, όπως ο Φίλης να κάνουν δηλώσεις που από άποψη τάκτικης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως καθαρά "αυτογκόλ". 

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με το νέο, μάλλον "χλιαρό" σποτ του ΣΥΡΙΖΑ με το σλόγκαν "Πώς θα ζήσουμε καλύτερα", όπου ανάμεσα σ'όλα τ'άλλα υπάρχει και ξεκάρφωτη η δέσμευση περί γάμου για όλα τα ζευγάρια. Σε μια ήδη συντηρητική κοινωνία που συντηρητικοποιείται όλο και περισσότερο, όταν δεσμεύεσαι για κάτι τέτοιο (και πάλι από άποψη τακτικής), είναι σαν να πυροβολείς τα πόδια σου για άλλη μια φορά.

Η όλη κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ βγάζει μια αίσθηση του "πάμε και όπου βγει", για να θυμηθούμε και την μεγάλη τραγωδία των Τεμπών, η οποία ξαφνικά μοιάζει σαν να μπήκε στο αρχείο λες και συνέβη πριν από 30 χρόνια. 

Ο Τσίπρας δεν φαίνεται να καίγεται να κυβερνήσει. Αν ήταν άλλος στη θέση του θα ήταν στα κάγκελα με τόσα σκάνδαλα και αποτυχίες της Μητσοτακικής διακυβέρνησης. Θα εκμεταλλευόταν το κάθε δευτερόλεπτο που θα του έδινε η μιντιακή χούντα για να τα υπενθυμίζει στον κόσμο ξανά και ξανά. Αλλά ο Αλέξης κάνει βολτούλες, χαλαρές κουβεντούλες, καταθέτει κανα στεφάνι, αφήνει κανα λουλούδι κ.λ.π. Πιο χαλαρά δεν γίνεται.

 

Μήπως άραγε δεν ήταν τυχαία η επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο και η συνάντηση με Σολτς ένα μήνα πριν από τις εκλογές του Μαίου; Μάλλον δεν ήταν. Ο Τσίπρας ενδεχομένως να ήθελε να ανιχνεύσει τις προθέσεις των Γερμανών, καθώς αυτός γνωρίζει (ίσως καλύτερα από τον καθένα), τι εστί Γερμανικός βούρδουλας. Το κλίμα που εισέπραξε μάλλον προμηνύει νέα καταιγίδα για την Ελλάδα και έτσι ο (έμπειρος πια) Αλέξης και αρκετά πιο ώριμος και προσγειωμένος από τις Γερμανικές και Βρυξελλιώτικες σφαλιάρες, αποφάσισε τελικά να "στρίψει δια του αρραβώνος" από την εξουσία. 

Ήδη άρχισαν να χτυπάνε τα καμπανάκια από Βρυξέλλες που σημαίνουν τερματισμό της χαλαρότητας και των διαφόρων επιδομάτων και επιστροφή στην κανονικότητα. Και όταν ο άξονας Βρυξελλών-Βερολίνου μιλάει για κανονικότητα, εννοεί (για όσους το έχουν ξεχάσει), σκληρή λιτότητα.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Με το Μητσοτακικό καθεστώς να έχει μοιράσει άπειρο χρήμα δεξιά και αριστερά για να κερδίσει τις εκλογές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ταμείο είναι όχι απλά μείον, αλλά ότι έχουν δημιουργηθεί νέες μεγάλες μαύρες τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία και σε άλλους τομείς του δημοσίου.

Αναλογιστείτε τι σημαίνει αυτό σε μια ήδη χρεοκοπημένη χώρα, όπου το χρέος συνεχώς αυξάνεται.

Γιατί λοιπόν να θέλει ο Τσίπρας να σκάσει μια τέτοια βόμβα στα χέρια του που ενδεχομένως θα σημάνει μια δεύτερη επίσημη χρεοκοπία, χειρότερη από εκείνη του 2010;

Θα πει κανείς, ο Μητσοτάκης δεν το ξέρει αυτό; Το ξέρει, αλλά τώρα δεν μπορεί να κάνει πίσω. Και το μόνο που του μένει είναι να φτιάξει ένα παντοδύναμο καθεστώς με έναν αποδεκατισμένο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε όταν θα τρέχει στα Καστελλόριζα σαν τον Γιωργάκη να ανακοινώνει την άφιξη του εφιάλτη του ΔΝΤ, να μην υπάρχει αυτή τη φορά καμία εναλλακτική στον πολιτικό ορίζοντα.

 

Επειδή όμως τίποτα δεν μπορεί πια να μας εκπλήξει σ'αυτή τη χώρα, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι στις κάλπες της 25ης Ιουνίου τα πάντα μπορούν να συμβούν ...