του system failure
Είναι ξεκάθαρο ότι η αναμφίβολη πρωτοκαθεδρία του καθεστώτος Μητσοτάκη οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε μια άκρως επιθετική επικοινωνιακή εκστρατεία που είχε καταφέρει μέχρι στιγμής να κρύβει κάτω από το χαλί (τουλάχιστον ως ένα βαθμό) τον αυταρχισμό και τη διαφθορά του καθεστώτος, καθώς και τις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζει.
Και δεν είναι πλέον μυστικό, ότι ο άνθρωπος-κλειδί πίσω από αυτή την εκστρατεία είναι ο Αμερικανός δημοσιοσχετίστας, Σταν Γκρίνμπεργκ.
Όμως καθώς το καθεστώς επαναπαύθηκε στις δάφνες της νίκης των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, τα μεγάλα προβλήματα συνέχισαν να συσσωρεύονται και φάνηκε ότι το καθεστώς είτε δεν ήθελε, είτε δεν μπόρεσε να τα αντιμετωπίσει. Έτσι, είδαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να έρχονται τα πρώτα σημαντικά πλήγματα στην πρωτοκαθεδρία του, μέσα από τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.
Παρόλα αυτά, η αλαζονεία των καθεστωτικών στελεχών παρέμεινε αμετάβλητη, καθώς θεώρησαν ότι η τραγωδία των Τεμπών, οι υποκλοπές, η κατρακύλα στην ελευθερία του τύπου και στο κράτος δικαίου, η αστυνομική βία, η τραγωδία με το ναυάγιο της Πύλου και ένα σωρό άλλα ζητήματα, θα ξεπλένονταν με μιας λόγω του 41%.
Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, καθώς αυτά τα ζητήματα ξέφυγαν από την ασφυκτική επιτήρηση του καθεστώτος εντός συνόρων και έγιναν αντικείμενο συζήτησης μέσα στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο μέσα από ψήφισμα-καταπέλτη, εξέθεσε το καθεστώς ανεπανόρθωτα. Ο Μητσοτάκης προσπάθησε κάπως να σώσει την παρτίδα επιχειρώντας να πάρει με το μέρος του ολόκληρο το Ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα, αλλά ούτε και εκεί κατάφερε να σχηματίσει ένα αρραγές μέτωπο, καθώς υπήρξαν διαρροές.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο πανικόβλητος Μητσοτάκης έτρεξε στον στενό του σύμβουλο Σταν Γκρίνμπεργκ, πριν από το ψήφισμα, καθώς προέβλεπε άλλο ένα σοβαρό πλήγμα για το καθεστώς. Και τότε αυτός έβγαλε από το μανίκι του το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Η τακτική της εργαλειοποίησης των αιτημάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας χρησιμοποιείται κατά κόρον στην Αμερική από το κόμμα των Δημοκρατικών. Καθώς το κόμμα έχει ουσιαστικά εξαγοραστεί πλήρως από την οικονομική ολιγαρχία, ακόμα και μετά το μεγάλο κραχ του 2007-08 απέτυχε να πάρει μέτρα για να προστατεύσει την εργατική τάξη που ήταν καταχρεωμένη στις τράπεζες, κυρίως λόγω της φούσκας των στεγαστικών δανείων. Στον πυρήνα του, είναι ένα κόμμα βαθιά συντηρητικό, προσηλωμένο στην αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και εξαρτημένο από τα διάφορα λόμπι που προωθούν τα συμφέροντά τους ακόμα και μέσα από καταστροφικούς πολέμους.
Έτσι, οι Δημοκρατικοί προσπαθούν να προσελκύσουν το προοδευτικό κομμάτι των Αμερικανών ψηφοφόρων, προωθώντας τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και των διαφόρων μειονοτήτων. Προωθούν δηλαδή ένα πολύ μικρό υποσύνολο των πολιτικών που περιλαμβάνει η προοδευτική ατζέντα, έτσι που να μη θίγονται τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά να δημιουργείται μια βιτρίνα προοδευτισμού για το κόμμα.
Στον αντίποδα βρίσκεται το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, που ακολουθεί την αντίθετη τακτική. Εκμεταλλεύεται δηλαδή τις φοβίες της βαθιά συντηρητικής Αμερικής για να προσελκύσει συντηρητικούς ψηφοφόρους.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις των δύο κομμάτων γίνονται όλο και πιο διακριτές και η πολιτική ένταση αυξάνεται, παρόλο που και τα δύο κόμματα έχουν ουσιαστικά εξαγοραστεί από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Αυτό οφείλεται σε έναν ιδιότυπο καπιταλιστικό εμφύλιο που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το διχασμό που εντείνεται μέσα στην Αμερικανική κοινωνία.
Στην Ελλάδα, που είναι πολύ μικρή για να επιτρέψει μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, το καθεστώς Μητσοτάκη αποτελείται και από τις δύο αυτές πολιτικές συνιστώσες του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι ένα μίγμα σκληρών νεοφιλελεύθερων Σημιτικής κοπής που προβάλουν προς τα έξω έναν άκρως επιλεκτικό προοδευτισμό, μαζί με μια ομάδα υπερσυντηρητικών που εκφράζουν τη σκληρή δεξιά.
Έτσι, ο Γκρίνμπεργκ συμβούλεψε τον Μητσοτάκη ότι ήρθε η ώρα να παίξει το χαρτί του προοδευτισμού, φέρνοντας το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια προς ψήφιση στη βουλή, ελπίζοντας πως με αυτό τον τρόπο θα ισοφαρίσει την καταδίκη της χώρας για το κράτος δικαίου και όλα τα σκάνδαλα διαφθοράς. Είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμα και ορισμένοι δημοσιογράφοι του καθεστωτικού μιντιακού μηχανισμού υπονόησαν ότι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που ο Μητσοτάκης βάλθηκε σε αυτό το χρονικό σημείο να περάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο από τη βουλή. Και πράγματι, αν παρακολουθήσει κανείς την υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ μέσα στο ευρωκοινοβούλιο προκειμένου να πείσουν με πολύ κόπο ότι δεν υπάρχει ζήτημα με το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, αυτή περιελάμβανε σχεδόν αποκλειστικά το επιχείρημα ότι ο Μητσοτάκης φέρνει το νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια προς ψήφιση, άρα είναι προοδευτικός, άρα δεν μπορεί να καταστρατηγεί το κράτος δικαίου.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι αμέσως μετά το ψήφισμα του νομοσχεδίου, ειδικά η καθεστωτική ΕΡΤ επιχείρησε να ξαναχτίσει το πληγωμένο προφίλ του Μητσοτάκη με υπερβολές στα όρια της γελοιότητας, καθώς προέβαλε την ψήφιση του νομοσχεδίου ως έναν προσωπικό του θρίαμβο με διεθνείς προεκτάσεις.
Παρόλα αυτά, η στρατηγική Γκρίνμπεργκ αποτελεί στην ουσία μια κίνηση υψηλού ρίσκου, που μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ και να επιφέρει ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα στο καθεστώς, αφού είναι πλέον ξεκάθαρο ότι έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνία που συντηρητικοποιείται όλο και πιο πολύ.
Ήδη το καθεστώς μετράει σημαντικές απώλειες μέσα στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, με την υπερσυντηρητική φράξια είτε να απέχει από την ψήφιση, είτε να καταψηφίζει το νομοσχέδιο.
Επιπλέον, ο Μητσοτάκης έχει βάλει απέναντί του την εκκλησία που είναι στα κάγκελα με το νομοσχέδιο. Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να αναμένουμε πύρινα κηρύγματα που θα προτρέπουν τους πιστούς να εγκαταλείψουν το κόμμα της ΝΔ και να κινηθούν δεξιότερα.
Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει οι προοδευτικοί άνθρωποι να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης του κάθε πολιτικού απατεώνα που επιχειρεί να κρατηθεί με κάθε τρόπο στην εξουσία. Κανένα νομοσχέδιο δεν θα λύσει τα προβλήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ούτε θα φέρει ως δια μαγείας τον προοδευτισμό. Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με μια κοινωνία που συντηρητικοποιείται όλο και πιο πολύ με ευθύνη και του συγκεκριμένου καθεστώτος που επένδυσε άλλωστε στα συντηρητικά ανακλαστικά αυτής της κοινωνίας για να πάρει την εξουσία.
Comments
Post a Comment