Skip to main content

Μάχη της Ευρώπης “που έχουμε” και αυτής “που θέλουμε” οι εκλογές στην Ισπανία

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε και οι κάλπες των πιο κρίσιμων εκλογών, όχι μόνο για την Ισπανία αλλά και για το μέλλον της Ευρώπης, ανοίγουν το πρωί της Κυριακής. Όπως όλα δείχνουν το τέλος του δικομματισμού, που επικρατεί στη χώρα από το θάνατο του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο το 1975, είναι προ των πυλών, με το Σοσιαλιστικό Κόμμα αλλά και τους Αριστερούς Ρodemos να δίνουν μάχη στήθος με στήθος για τη δεύτερη θέση.

Πρόκειται για μία μάχη μεταξύ «λιτότητας» και «αλλαγής» που η Ευρώπη περιμένει με αγωνία εδώ και καιρό. Νικητής των εκλογών θα είναι και πάλι, όπως όλα δείχνουν, ο δεξιός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος για να παραμείνει στην εξουσία θα πρέπει να συνεργαστεί. Μέχρι στιγμής όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν δηλώσει ότι δεν προτίθενται να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας, και το μέλλον είναι αβέβαιο.

Αν και ο νόμος ορίζει ότι δεν μπορούν να δημοσιευτούν δημοσκοπήσεις την παραμονή των εκλογών, έρευνες που είδαν τη δημοσιότητα το Σάββατο δείνουν 26,6% στο Λαϊκό Κόμμα με το Σοσιαλιστικό να ακολουθεί με 20,8% και τους Ρodemos σε απόσταση αναπνοής με 20,1%. Τέταρτο το ισπανικό Ποτάμι, το Κόμμα των Πολιτών - Ciudadanos όπως λέγεται - το οποίο αν και αναμενόταν να είναι ο ρυθμιστής των εκλογών στον δρόμο προς την κάλπη φαίνεται να «ξεφούσκωσε».

Η ψήφος στην Ισπανία δεν είναι υποχρεωτική, και οι αναποφάσιστοι αλλά και οι απέχοντες είναι ο πρώτος στόχος των κομμάτων. Ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος είναι και ο εκλογικός νόμος, που με την «διόρθωση» της αναλογικότητας των αποτελεσμάτων των κομμάτων, κατανέμοντας τις έδρες σε συνδυασμό με την επίδοσή του στις επιμέρους αυτονομίες, καθιστά θεωρητικά δυνατόν να υπάρξει περίπτωση που ένα κόμμα να έχει κερδίσει τις εκλογές να μην επιτυγχάνει εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο.

Προεκλογική περίοδος με άρωμα Ελλάδας

Από όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ρodemos χάραξαν κοινούς στόχους ενάντια στα «πραξικοπήματα» της «δημοκρατικής» Ευρώπης, το ένα κόμμα χρησιμοποιήθηκε από τους αντιπάλους του για το άλλο ως… φόβητρο.

Αν και η Ισπανία μαστίζεται από την ανεργία και βλέπει τα οικονομικά της να παίρνουν την κατιούσα, μεγάλο τμήμα της προεκλογικής αντιπαράθεσης εστίασε στους συσχετισμούς με την Ελλάδα. Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο τρόπος που η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίστηκε από την Ευρώπη αποτέλεσε κομμάτι της επιχειρηματολογίας του Μαριάνο Ραχόι. «Δεν θα αφήσουμε τη χώρα μας να γίνει Ελλάδα», επανέλαβε σε όλες τις διαφορετικές εκδοχές της φράσης σε πολλές ομιλίες του. Ήταν άλλωστε από τους πρώτους που κούναγε το δάκτυλο στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των πολύμηνων διαπραγματεύσεων, ζητώντας πιο πολλά και πιο σκληρά μέτρα, φοβούμενος τη δυναμική των Ρodemos, αν και ο ίδιος προεκλογικά έταξε στους ψηφοφόρους του φοροελαφρύνσεις προς άγραν ψήφων.

Την ίδια τακτική αλλά με χαμηλότερους τόνους υιοθέτησε και η ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Αν και ο ηγέτης του κόμματος Πέδρο Σάντσεθ απέφυγε τις ευθείες αναφορές, την «βρώμικη δουλειά» ανέλαβε να κάνει ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος Φελίπε Γκονθάλεθ που στο κλείσιμο της προεκλογικής εκστρατείας του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ανδαλουσία, αναφέρθηκε επιτιμητικά στη σχέση του Ιγκλέσιας με τον Έλληνα πρωθυπουργό. “Μην τους αφήνετε να μας μιλούν για την Ελλάδα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Εάν εκείνοι είχαν θριαμβεύσει εκεί τώρα θα ήταν εδώ, μαζί με τους Podemos στην εκστρατεία. Tους βλέπετε πουθενά;”, τόνισε ο Γκονθάλεθ.

Οι Ciudadanos του Άλμπερτ Ριβέρα από την άλλη στο πολιτικό τους ντεμπούτο έδειχναν μέχρι τέλους να κατέχουν τη δεύτερη θέση και να αναδεικνύονται οι μεγάλοι - ουσιαστικοί- νικητές των εκλογών, αλλά οι παλινωδίες στη ρητορική τους μάλλον δεν τους βγήκαν σε καλό. Κεντρώοι και νεοφιλελεύθεροι, υιοθέτησαν τα συνθήματα των Αριστερών Podemos για αλλαγή και μάχη ενάντια στο παλιό, προτείνοντας όμως διαφορετικές λύσεις. Την ίδια στιγμή κατά την προεκλογική εκστρατεία έδειξαν την ιδεολογική τους ευελιξία παρέχοντας την στήριξή τους στους Σοσιαλιστές στην τοπική κυβέρνηση της Ανδαλουσίας και στο Λαϊκό Κόμμα στην περιφέρεια της Μαδρίτης.

Το come back των Podemos

Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων των τελευταίων εβδομάδων για το κίνημα των Podemos, που ξεκίνησε από τις πλατείες, ήταν απογοητευτικά. Με τους δημοσκόπους να τους δείχνουν τέταρτους και καταϊδρωμένους, οι πολιτικοί αναλυτές βιάστηκαν να μιλήσουν για ένα κόμμα αγανάκτησης και τιμωρίας των δεινών που η κυβέρνηση Ραχόι έφερε. Πολλοί είδαν στην ελεύθερη πτώση τους την απόσταση από τις αρχικές ριζοσπαστικές πολιτικές της θέσεις με τις οποίες εμφανίστηκαν.

Η ρητορική υπεροχή του ηγέτη τους, Πάμπλο Ιγκλέσιας, έναντι των αντιπάλων του στις τηλεοπτικές τους μονομαχίες όμως στάθηκε αρκετή, για να επαναφέρει τους Podemos σε θέση ισχύος. Σημαντικότερος παράγοντας όμως στο δυναμικό αυτό come back, ήταν το γεγονός ότι η ηγεσία του κόμματος άφησε στην άκρη τα εσωκομματικά προβλήματα της και συνασπίστηκε με τις κινηματικές ενωτικές πρωτοβουλίες που είχαν κατακτήσει την περασμένη άνοιξη τους δήμους της Μαδρίτης, της Βαλένθια, της Βαρκελώνης, του Κάδιξ, της Σαραγόσα, της Κομποστέλα, της Κορούνια, κ.α.

Μάχη της Ευρώπης που έχουμε και της Ευρώπης που θέλουμε

Οι εκλογές στην Ισπανία δεν είναι μόνο μία μάχη μεταξύ των κομμάτων της χώρας. Είναι πρώτα από όλα μία μάχη μεταξύ της της Ευρώπης που έχουμε και της Ευρώπης που θέλουμε. Για αυτό το μήνυμα που θα στείλει το αποτέλεσμα τους χαίρει πολλών αναγνώσεων.

Ο πρώτος μονομάχος είναι η Ισπανία - και η Ευρώπη - της λιτότητας του Μαριανό Ραχόι. Η Ισπανία της πολιτικής που είχε ως αποτέλεσμα 15.000 αυτοκτονίες, 100.000 εξώσεις, 4,15 εκατομμύρια άνεργους και 1,23 εκατομμύρια πολίτες στα όρια της φτώχειας.

Ο δεύτερος μονομάχος είναι η Ισπανία - και η Ευρώπη - του Πάμπλο Ινγκλέσιας. Μία αντιδιαμετρικά αντίθετη πολιτική προσέγγιση που δεν βάζει στο στόχαστρο μόνο τον νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα, αλλά βάζει και στόχο την ανασύνθεση της κοινωνίας από τα κάτω κι έναν νέο ευρωπαϊκό πολιτισμό με κυρίαρχους ηγέτες τους λαούς.

Κάπως έτσι εξηγείται, άλλωστε, και η αντίδραση της καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελας Μέρκελ, η οποία όταν ο Μαριάνο Ραχόι στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής για το προσφυγικό της είπε ότι οι Podemos ενδέχεται να τερματίσουν δεύτεροι, έμεινε… κάγκελο!

Τι μέλλει γεννέσθαι; Η απάντηση στις κάλπες!

Πηγή:


Διαβάστε ακόμα:

Comments

Popular posts from this blog

Trump's tariffs: A unique opportunity for BRICS and the Global South to fully escape from dollar tyranny

globinfo freexchange   Does Trump know what he is doing? Well, yes and no. While many interpretate his latest move, mostly as an attempt to halt China, his main goal is to give the final blow to the neoliberal order on behalf of his oligarchs .  From this perspective, Trump's unprecedented decision to decide mass tariffs against almost everyone, was an act of strategic hit against the global free market neoliberalism, with the financial capital  at its top. And that's because this dominant-for-almost-half-century system, identifies restrictions and protectionism as major threats against its own existence. In other words, Trump acted as a commander of the capitalist faction that wants to beat its neoliberal rivals and put itself in charge, through a new transformation of capitalism into a 21st century corporate feudalism.   Concerning China, Trump's move may have some negative impact on its economy for a while, since China has chosen to partially play by the rule...

Deranged euroclowns want to revive a nazi-origin project!

globinfo freexchange   Behind the ridiculously cartoonish latest spot of the EU that gives "instructions" to the European citizens on how to deal with a major crisis during the first hours, lies a secret desire.    The deranged euroclowns of the crypto-fascist extreme center , are trying to build up a condition of consent inside the minds of Europeans, which is related to their biggest wet dream: an autonomous imperialist European army. The idea was not born suddenly because of Trump's hostile attitude against his own allies. From the early 50s, pan-European networks of neo-Nazis were created. In May 1951, the European Social Movement (MSE) was founded in Malmö, Sweden. Essentially, it was about projecting the ideology of the German SRP on a pan-European level. The MSE, which would remain active until the 1980s, proclaimed the need for Europe to emancipate itself from the divisive tutelage of the USA and the USSR, called for the defense of the “European race” against th...

Neoliberalism Needs To Go

Second Thought  

Netanyahu BRAGS About Genocide - And Our Media COVERS IT UP

Owen Jones  

Google Imports Ex Israeli Spies, The Genocide Resumes, Cruel Britannia

by Nate Bear   Part 3 - Cruel Britannia   The UK is moving ahead with large welfare cuts for disabled people, including those with cancer. On TV the other day, the UK’s health secretary Wes Streeting said that people with cancer should be in work, not at home resting. Alongside this, the government has said that to cut youth employment it will push young people to join the army. This, of course, is in the context of a massive expenditure on military weapons in the face of the Russian bogeyman.   What’s happening in the UK under a nominally centre-left Labour government is a good reminder that there is never a lesser evil if your leaders are neoliberals. Balancing the books on the backs of the poorest and most vulnerable in society is the north star of all neoliberals, whether they call themselves centrists, left wing or right wing. Cruelty is the policy and the point.    Yet the last few years have also been a good reminder that everything is a choice. Cov...

Trump Speeds Up FALL OF THE WEST With Tariff War

Owen Jones     Related:   Trump's tariffs: A unique opportunity for BRICS and the Global South to fully escape from dollar tyranny

UN rapporteur Francesca Albanese: World is watching a live genocide in Gaza and doing nothing

The New Arab   As Israel’s war on Gaza enters its 19th month, UN Special Rapporteur Francesca Albanese is sounding the alarm louder than ever: the world is watching a live genocide — and doing nothing to stop it. In an exclusive interview with The New Arab , Albanese describes the devastation in Gaza as unparalleled since WWII. Entire neighbourhoods lie in ruins, tens of thousands are dead, and 91% of Gaza’s population is at risk of malnutrition. Over 60,000 children show signs of cognitive impairment due to starvation.  “This is not just war. This is genocide in real time,” she says. “What we are seeing now is the destruction of a people who refuse to leave.” Despite UN mandates and international law, Albanese says the global system is paralysed, and governments, corporations, and even universities are complicit. “If Palestine were a crime scene, it would bear all our fingerprints.”

US Official EXPOSES Truth About Gaza From The Inside

Owen Jones  

Google Imports Ex Israeli Spies, The Genocide Resumes, Cruel Britannia

by Nate Bear   Part 2 - The genocide resumes   The day before the Wiz deal, Israel resumed its genocide of Gaza with an unhinged bloodthirsty rampage, the deadliest twenty-four hours in the last nearly eighteen months of genocide. A high bar had been set, and it was cleared. They attacked at night, itself an act of utter cowardice and sadism, and slaughtered hundreds as they slept in tents. In tents. Close to one hundred babies and young children were killed. The overall death toll exceeds 400 and is rising. As expected, there is not a flicker of condemnation from world leaders, many of whom are arming Israel with the weapons and intelligence it needs for genocide. The British air force spent the ceasefire period gathering intelligence on Palestinians and feeding it to Israel so they could restart the mass murder efficiently.  The genocide is the end of the west. It destroys any claim to moral superiority over Russia, China, Iran or any of the officially designated bad g...