Το νέο ευρωκοινοβούλιο και η προοπτική τερματισμού του πειράματος

του system failure

Το πολιτικό σκηνικό στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση μετά τις ευρωεκλογές δείχνει μια Ευρώπη διχασμένη πολιτικά και ιδεολογικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις είχαμε μια σαφή άνοδο των ευρωσκεπτικιστών του εθνικιστικού κυρίως τόξου, ενώ η Αριστερά σημείωσε μια ιστορική νίκη στην Ελλάδα, χωρίς όμως να καταφέρει να αναδειχθεί σε μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη στις υπόλοιπες χώρες.

Η μεγάλη άνοδος των εθνικιστών σε Βρετανία και Γαλλία δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Οι εθνικιστές χρησιμοποιώντας μια ρητορική που επικεντρώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό εναντίον των μεταναστών - μάλιστα ο Farage στην Βρετανία τα έχει βάλει και με τους Ευρωπαίους μετανάστες (Βούλγαρους, Ρουμάνους κ.λ.π.) - κατάφεραν να αναδειχθούν σε πρώτες δυνάμεις σε Βρετανία και Γαλλία. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, τόσο το Ukip του Farage, όσο και το Εθνικό Μέτωπο της Le Pen, θα μοιράζονται ίσο αριθμό εδρών στο νέο ευρωκοινοβούλιο (από 24 το κάθε κόμμα), ενώ και σε απόλυτο αριθμό ψήφων βρίσκονται αρκετά κοντά.

Όμως, η πρωτιά των εθνικιστών σε Βρετανία και Γαλλία, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι η ρητορική τους είναι εμπλουτισμένη, όχι μόνο με υπέρμετρη ξενοφοβία, αλλά και με μια αρκετά ισχυρή δόση ... "Γερμανοφοβίας". Με αφορμή την οικονομική κρίση στην ευρωζώνη και τις σκληρές πολιτικές λιτότητας κατ'εντολή του Βερολίνου και της Μέρκελ, οι εθνικιστές άρπαξαν την ευκαιρία για να υπερτονίσουν την Γερμανική ηγεμονία και ξυπνήσουν τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα εκατομμυρίων πολιτών, σε δύο χώρες που κάποτε έπαιζαν καθαρά πρωταγωνιστικό ρόλο ακολουθώντας την δική τους ανεξάρτητη πολιτική, τόσο στο Ευρωπαϊκό, όσο και στο παγκόσμιο στερέωμα.

Ωστόσο, ο Nigel Farage φαίνεται ότι είναι πιο ευέλικτος και προσαρμόσιμος στα νέα δεδομένα. Αν και η ρητορική του στο ευρωκοινοβούλιο είναι κατά βάση εθνικιστική, έχει εμπλουτίσει το λόγο του και με στοιχεία εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου. Ίσως ήταν ο μόνος που τόλμησε μέσα στο ευρωκοινοβούλιο να πει την μεγάλη αλήθεια: "... διοικούμαστε τώρα από μεγάλες επιχειρήσεις, μεγάλες τράπεζες και μεγάλους γραφειοκράτες ...", απευθυνόμενος στον Σαμαρά.

Από την άλλη, η πρωτιά της Αριστεράς στην Ελλάδα, δείχνει ότι η πολιτική γεωγραφία των πρόσφατων ευρωεκλογών είναι ευθέως ανάλογη με το σχέδιο της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας για την Ευρώπη. Αποδεικνύει ότι οι νεοφιλελεύθερες καταστροφικές πολιτικές εφαρμόζονται κλιμακωτά, καθώς η Ελλάδα είναι η χώρα που υπέστη τις πιο σκληρές και απότομες μεταβολές απ'όλες τις άλλες, στο πείραμα που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτό αποτελεί άλλη μια ισχυρή ένδειξη ότι η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο με βάση το οποίο θα χαραχθούν οι πολιτικές και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο περιορισμός των πιο σκληρών μέτρων σε μια μικρή χώρα της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, είχε σαν στόχο αφενός να δοκιμαστούν οι νέες συνθήκες πριν εφαρμοστούν καθολικά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αφετέρου, να περιοριστεί η πρωτιά της Αριστεράς εντός Ελληνικών συνόρων για να μην έχει μεγάλη δύναμη στο νέο ευρωκοινοβούλιο.

Αυτό σημαίνει ότι, οι εμπνευστές του πειράματος φοβούνται μια μαζική άνοδο της Αριστεράς στις χώρες του νότου, ακριβώς επειδή, ιδεολογικά, είναι ταγμένη κατά του μεγάλου κεφαλαίου και των ομάδων συμφερόντων και αυτό φαίνεται και στον τρόπο που το τραπεζομιντιακό κατεστημένο στην Ελλάδα εξαπέλυσε την προπαγάνδα κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ως μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς πριν από τις ευρωεκλογές και την συνεχίζει με αμείωτη ένταση, έχοντας βέβαια και τη βοήθεια του Γερμανικού διευθυντηρίου (δηλώσεις Σόϊμπλε).

Η ρητορική του Φάρατζ κατά των μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών, αφήνει μια χαραμάδα αισιοδοξίας ότι, τουλάχιστον σε ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο ενάντια στα συμφέροντα που δρουν σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών, οι ευρωσκεπτικιστές τόσο από την Αριστερά όσο και από το εθνικιστικό τόξο, θα μπορούν να ασκούν συντονισμένες πιέσεις ώστε να απορρίπτονται οι προτάσεις που ευνοούν αυτά τα συμφέροντα μέσα στο ευρωκοινοβούλιο. Ήδη, υπάρχουν παραδείγματα τέτοιων επιτυχιών και από το προηγούμενο ευρωκοινοβούλιο, αρκεί να υπάρχει και η κινητοποίηση και υποστήριξη των Ευρωπαίων πολιτών: http://www.tvxs.gr/news/eyropi-eop/niki-kata-ton-polyethnikon-sti-%C2%ABmaxi-ton-sporon%C2%BB

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, από διαφορετικές χώρες, θα μπορούσαν να ενώσουν δυνάμεις ενάντια στα μεγάλα τραπεζικά και επιχειρηματικά λόμπι και να χαράξουν έτσι τον δρόμο για την διάλυση της Ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης οικονομικής αυτοκρατορίας και την δημιουργία μιας άλλης Ευρώπης, βασισμένης στις ανθρωπιστικές αξίες υπέρ των λαών.

Είναι πολύ πιθανό ότι, το συστημικό κατεστημένο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, θα προσπαθήσει να ενεργοποιήσει τα ακραία ιδεολογικά ανακλαστικά, για να αποτρέψει ένα συμπαγές μέτωπο κατά των νεοφιλελεύθερων καταστροφικών πολιτικών, χρησιμοποιώντας ενδεχομένως και την άνοδο των νεο-ναζί, τον νέο εφιάλτη που δυστυχώς φαίνεται να επιστρέφει στην Ευρώπη. Άλλωστε, το έκανε ήδη στην Ουκρανία ...

Σχετικά άρθρα:

Τι φοβάται η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία

Το πάρτι των λόμπι σε μια Ευρώπη που παρακμάζει