του
Κώστα Βαξεβάνη
Άλλος
άνθρωπος έγινε η Όλγα Τρέμη, όταν ο
Τσίπρας μίλησε για κανάλια της διαπλοκής
στο debate. Βγήκε από τα Chanel της.«Ποιούς
εννοείτε;» φώναξε. Και μπροστά σε αυτή
την απαίτηση, έκανε παράβαση της
διαδικασίας, έδειξε και ασέβεια όχι
στον Τσίπρα αλλά στο συνάδελφό της
συντονιστή, παρουσιάστηκε αποφασισμένη
να πάρει απάντηση.
Μετά από
τόσες ερωταπαντήσεις στο debate με τόσες
ανακρίβειες, ψέματα και προσβολή της
λογικής, η κυρία Όλγα δεν θέλησε να κάνει
καμιά παρέμβαση. Δεν είπε «τι είναι αυτά
που λέτε», «γιατί λέτε ψέματα», παρότι
ακούστηκαν πολλά. Όταν όμως ακούστηκαν
οι λέξεις διαπλοκή και κανάλια, σαν να
της έκαναν προσωπική επίθεση.
Αυτή η
επιλεκτική ευθιξία δεν είναι χαρακτηριστικό
της Όλγας Τρέμη. Όποτε σε κάποιο κανάλι,
υπάρξει καλεσμένος που πει μια λέξη που
αναφέρεται σε σκάνδαλο, σε δικογραφία,
σε δημοσίευμα, σε κάτι τέλος πάντων από
αυτά που δεν συνηθίζουν τα κανάλια,
ενεργοποιείται ένας καθωσπρεπισμός
που ανακαλύπτει από δεοντολογίες έως
ευαισθησίες για να αποτρέψει το κακό.
«Αυτός που αναφέρεστε δεν είναι εδώ
οπότε ας μην μιλάμε», «δεν υπάρχει
δικαστική απόφαση», «μην κάνουμε
σκανδαλολογία», «θα ήθελα να μην
εκτρέψουμε την κουβέντα» και άλλα τέτοια
επιστρατεύονται για να βρεθεί ένας
τρόπος να σταματήσει η κουβέντα που δεν
θέλουν να γίνει.
Αυτό το
σαβουάρ βιβρ της αποτροπής, συνήθως
γίνεται επίθεση όταν η συζήτηση πάει
στα ίδια τα κανάλια. Oι πανελάρχες
προσβάλονται, σηκώνουν τη φωνή και το
ζωνάρι τους για καυγά. Ο ρόλος αυτός
συνήθως δεν επιλέγεται από ψήγματα έστω
ευθιξίας αλλά αποτελεί διαδικασία
εξετάσεων στα αφεντικά. Γίνονται
επιθετικοί για να δουν τα αφεντικά τους
πόσο καλά υπερασπίζονται τα συμφέροντά
τους και πόσο έτοιμοι είναι να τραμπουκίσουν
όποιον τα περιγράψει έστω. Είναι η
προσπάθεια να πάρουν ένα πιστοποιητικό
καλής δουλικής λειτουργίας, ένα ISO
διαπλοκής. Αυτοί που καταπίνουν όσα
ισοπεδώνουν την κοινωνία, είναι έτοιμοι
να διυλίσουν όσα υπαινίσονται κάτι για
τους τροφούς τους. «Δεν σας επιτρέπω»,
«με προσβάλετε», «είναι προσωπική σας
άποψη και όχι η αλήθεια» είναι μερικά
από τα κλισέ που στα πάνελ οργανώνουν
την άμυνα της διαπλοκής. Τα ίδια κανάλια
που κάνουν πρώτο θέμα την ανεπιβεβαίωτη
πληροφορία πως κάποιος βουλευτής της
Αριστεράς έχει καταθέσεις στις Τράπεζες,
θεωρούν άνευ λόγου και ουσίας να πουν
πως οι βεβαιωμένες μαύρες καταθέσεις
του αφεντικού τους τον οδήγησε στον
εισαγγελέα.
Δεν
πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις,
αλλά για συστηματική συμπεριφορά που
προσπαθεί να αντιστρέψει την
πραγματικότητα.Έτσι όταν ο Θέμος
παραδέχεται για παράδειγμα στις Αρχές
πως διακίνησε μαύρο χρήμα και καταβάλει
τους φόρους για να μην πάει φυλακή, αυτό
να εμφανίζεται ως αθώωση.
Μάλλον
ο Αλέξης Τσίπρας είχε άδικο. Δεν ισχύει
το όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, αλλά
όποιος έχει το Mega.
Πηγή:
Comments
Post a Comment