του
system failure
Αυτή τη
φορά το πράγμα δεν είναι στημένο. Δεν
είναι ότι μας φόρτωσαν ένα σωρό ενοχές
και φταιξίματα οι γραφειοφασίστες των
Βρυξελλών και το διευθυντήριο του
Βερολίνου μαζί με την εγχώρια διαπλοκή,
προκειμένου να σώσουν τα τραπεζικά
παράσιτα που συνεχίζουν να πίνουν το
αίμα των Ελλήνων (και όχι μόνο) πολιτών.
Αυτή τη φορά δεν μπορούμε να πούμε ότι
δεν ξέραμε. Είναι δική μας υπόθεση ως
λαός, αν υπάρχει πράγματι "λαός",
τουλάχιστον με την κλασική έννοια.
Ναι, ο
Τσίπρας υποχώρησε ατάκτως και έκανε
τριπλή και τετραπλή κωλοτούμπα. Σίγουρα
δεν μπορεί να θεωρείται Αριστερά ο
ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το θέμα είναι αλλού. Πρέπει
και μεις ως "λαός" κάποια στιγμή
να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Και
πάλι, όχι για τις αμαρτίες που μας
φορτώνει το σύστημα για να θάψει τις
δικές του και να βγει λάδι, αλλά για
πράγματα που αφορούν τον ιδεολογικό
μας προσανατολισμό και την αποφασιστικότητά
μας να συγκρουστούμε αληθινά, ουσιαστικά,
με αυτό το απάνθρωπο σύστημα που σαρώνει
τα πάντα στο πέρασμά του.
Ναι, την
πρώτη φορά ο Τσίπρας μπορούμε να πούμε
ότι μας πούλησε φούμαρα. Τη δεύτερη
όμως; Τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα; Δεν
ξέραμε ότι τελικά παραδόθηκε άνευ όρων
στις ύαινες της ευρω-δικτατορίας; Δεν
έγιναν πράματα και θάματα με τη διάσπαση
του ΣΥΡΙΖΑ, με τα στελέχη που ήθελαν να
πολεμήσουν, να φεύγουν σχηματίζοντας
τη ΛΑΕ; Με ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας
και άλλες συνιστώσες να εγκαταλείπουν
το κόμμα; Όλα αυτά δεν αποτέλεσαν
τρομακτικές αλλαγές και μάλιστα σε τόσο
μικρό χρονικό διάστημα;
Δεν είναι
θέμα δικαιολογίας της στάσης του Τσίπρα.
Το θέμα είναι εμείς, ως "λαός" πως
αντιδράσαμε. Είπαμε το μεγάλο "ΟΧΙ"
στο δημοψήφισμα με μια απίστευτη,
τρομοκρατική προπαγάνδα και με κλειστές
τράπεζες και μετά τι; Τι δικαίωμα δώσαμε
βάζοντας πέντε καθαρά μνημονιακά κόμματα
στη βουλή και αφήνοντας έξω, χωρίς ούτε
έναν βουλευτή τη ΛΑΕ;
Βγαίνουν
διάφοροι όψιμοι Αριστεροί και μιλάνε
για τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν είναι αυτή
Αριστερά κ.λ.π. Τώρα την ανακάλυψαν την
Αριστερά; Τώρα κατάλαβαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ
έχει μεταλλαχθεί σε σοσιαλδημοκρατικό
μόρφωμα; Ξαφνικά η Αριστερά έγινε για
λίγο της μόδας. Εναποθέσαμε τις ελπίδες
μας στον Τσίπρα και ποντάραμε όλα τα
λεφτά μας πάνω του, σαν να βρισκόμασταν
στο καζίνο. Άραγε αναρωτηθήκαμε ποτέ
εμείς τι σημαίνει Αριστερά; Ποια πρέπει
να είναι η δική μας η στάση; Κάναμε ποτέ
πραγματικά την αυτοκριτική μας;
Από την
άλλη είναι και οι φιλοπάτριδες-αντινεοταξίτες,
συχνά απροσδιορίστου ιδεολογικού
προσανατολισμού, που πράγματι μπορεί
να έχουν καλές προθέσεις και κράζουν
τον Τσίπρα που κορόϊδεψε τον "καημένο"
τον λαό. Καταρχήν υποτιμούν τον ίδιο το
λαό που τόσο αγαπάν λέγοντας κάτι τέτοιο,
αλλά είναι και λίγο στην "κοσμάρα"
τους, θεωρώντας ότι ο σημερινός Έλληνας
έχει την συναίσθηση του "λαού". Ότι
ο "λαός" στην σύγχρονη Ελληνική
κοινωνία είναι ένα συμπαγές πράγμα,
απόλυτα συνειδητοποιημένο και έτοιμο
να ριχτεί στη μάχη του ταξικού πολέμου.
Δυστυχώς
δεν είναι και το απέδειξε. Και για να
είμαστε ειλικρινείς, το 62% που ψήφισε
"ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα είναι λίγο,
πολύ λίγο γι'αυτά που ζούμε. Γιατί το
υπόλοιπο 38% που ψήφισε "ΝΑΙ" είναι
πολύ, πάρα πολύ, επίσης γι'αυτά που ζούμε.
Και από αυτό το 62%, πόσοι άραγε πήγαν
αποφασισμένοι για όλα; Πόσοι πήγαν όχι
από θυμό και αγανάχτηση, αλλά
συνειδητοποιημένα, έτοιμοι να εγκαταλείψουν
το ευρώ, έτοιμοι για πραγματικό πόλεμο
με την ευρω-δικτατορία; Πολύ λίγοι. Και
αποδείχθηκε άλλωστε λίγο αργότερα στις
εκλογές.
Μετά από
δεκαετίες "ιδεολογικής αδράνειας"
πέσαμε μέσα στη θύελλα της κρίσης. Τις
απολιτίκ γενιές που εξέθρεψε το σύστημα,
τις κάνει τώρα μια χαψιά. Γιατί
αντιλαμβάνονται την Αριστερά ως
ποντάρισμα στο χρηματιστήριο. Ως μια
νέα τάση της μόδας. Ένα μεγάλο μέρος της
λούμπεν μικροαστικής τάξης είναι έτοιμη
να θυσιαστεί στην καρμανιόλα της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μην
τυχόν και χάσει το πολύτιμο ευρώ της.
Γιατί δεν έχει καν συναίσθηση του ταξικού
πολέμου που διεξάγεται εναντίον της.
Λογικό, μετά από τόσες δεκαετίες
κατανάλωσης τόνων απολιτίκ σάλτσας που
παράχθηκε στα τερατώδη μιντιακά
εργοστάσια του συστήματος.
Ένα άλλο
μεγάλο κομμάτι του "λαού"
αντιλαμβάνεται τον αγώνα αποκλειστικά
με όρους διαδήλωσης στους δρόμους. Ότι
δηλαδή γινόταν εδώ και χρόνια και πολύ
πριν από την κρίση. Θα βγει, θα διαδηλώσει,
θα φάει το ξύλο, τα χημικά και μετά τι;
Την άλλη μέρα πάλι στην ουρά της τράπεζας.
Η λούμπεν
μικροαστική τάξη, που τώρα εξοντώνεται
συστηματικά από τα κέντρα εξουσίας της
ευρω-δικτατορίας, το μόνο πράγμα που
είχε μάθει τόσες δεκαετίες, είναι να
μιμείται την άρχουσα τάξη. Να ονειρεύεται
την κατάληψη των σαλονιών της μεγαλοαστικής
τάξης με όρους που έθετε αποκλειστικά
η κυρίαρχη κουλτούρα. Ήταν ποτέ δυνατόν;
Αφού τα εργαλεία επιβολής αυτής της
κουλτούρας κατασκευάστηκαν από την
ίδια τη μεγαλοαστική τάξη, ακριβώς για
να εξασφαλίσει την κυριαρχία της. Ένα
τέτοιο βασικό εργαλείο είναι και το
ευρώ. Το είχε περιγράψει με εξαιρετικό
τρόπο ο Δήμος Μούτσης πριν από χρόνια
σε κάποιους στίχους του: “Και όπως
είναι φυσικό η μεσαία τάξη, θέλει λιγάκι
κι´ αυτή να διατάξει, να γίνει άρχουσα
δηλαδή ...”, έχοντας
την ψευδαίσθηση πως έχει πραγματική
πολιτική θέση και άποψη μέσα από το
“βαθυστόχαστο” συμπέρασμα
πως “για
όλα φταίνε οι γκόμενες ...”.
Η
ταξική συνείδηση των λούμπεν μικροαστών
ισοπεδώθηκε πριν καν εμφανιστεί. Έτσι,
η βάρβαρη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα τους
καταπίνει τώρα με φρενήρη ρυθμό και
χωρίς έλεος. Ποιος είναι ο "λαός";
Οι "μένουμε Ευρώπη"; Οι όψιμοι
Αριστεροί; Οι φιλοπάτριδες; Οι μικρομεσαίοι
που εξοντώνονται από τις πολυεθνικές
και το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά συνεχίζουν
να τα χώνουν στο "κακό δημόσιο"
όπως έμαθαν από την προπαγάνδα του
τραπεζομιντιακού κατεστημένου; Οι
αμετανόητοι Δεξιοί που περιμένουν την
επάνοδο της ΝΔ, ακόμα και αν ο Κούλης
τους αποτελειώσει με συνοπτικές
διαδικασίες για χάρη των εγχώριων
"αφεντικών" και της ευρω-δικτατορίας;
Οι αμετανόητοι νεοφιλελέδες που
περιμένουν τον Κούλη ως τον Μεσσία που
θα συντρίψει το "κακό δημόσιο" και
θα φέρει την "ευλογία" της ελεύθερης
αγοράς; Ή μήπως αυτοί που στ'αλήθεια
πιστεύουν πως η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει
μέσα στο ευρώ, όπως πιστεύει και ο
Τσίπρας, αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι
της Ευρωπαϊκής Αριστεράς;
Δεν
γίνεται έτσι "σύντροφοι". Έχουμε
πόλεμο, πάρτε το χαμπάρι, χωνέψτε το,
έστω και τώρα. Δεν γίνεται αγώνας χωρίς
έστω έναν υποτυπώδη κοινό προσανατολισμό.
Και κυρίως, δεν γίνεται αγώνας χωρίς
αποφασιστικότητα και ρίσκο. Δεν γίνεται
και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος.
Δεν γίνεται ευρώ και ελευθερία, ευρώ
και κράτος πρόνοιας, ευρώ και
μισθοί/συντάξεις αξιοπρέπειας, ευρώ
χωρίς ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας.
Απλά, δεν γίνεται ...
Σχετικά:
Εύγε. Ειδικά η τελευταία παράγραφος τα λέει όλα.
ReplyDeleteΤο κακό με τις κοινωνίες είναι ότι η επιθυμία των πολλών συμπαρασύρει και τους άλλους. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι παρατηρούν άπαντες τους επιτιθέμενους να αλωνίζουν, μη αμυνόμενοι. Μάλιστα σε ορισμένα σημεία συμφωνούν κιόλας.
Όσο για τον αγώνα είπαμε, δεν λείπει ο προσανατολισμός, λείπει ο θυμός και πιο πολύ ακόμα, ίσως και πιο σπουδαίο, ο αρχηγός. Γιαυτό γίνεται αυτό που γίνεται.
Δεν υπάρχει ο πραγματικός αρχηγός, ο Πραγματικός πατριώτης που θα οδηγήσει το λαό στην ανάκτηση των κεκτημένων που χάνει και στο ξύπνημα απ΄το λήθαργο που βρίσκεται.
Ο Αρχηγός που θα τα βάλει με το σύστημα, ώστε να πιστέψει σ΄αυτόν ο λαός και να ακολουθήσει. Ο λαός κοιμάται χρόνια τώρα και ίσως ειναι και βολεμένος πια. Και το σημαντικό είναι ότι ο καθένας "πολεμά" για τον εαυτό του. Οταν βλάπτεται το ατομικό συμφέρον τότε αντιδρά όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι, οι γιατροί , δημοσιογράφοι, ε? Το σύστημα έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Τι μας ενδιαφέρει εμας για τους άλλους? Φωναξε κανείς όταν έκοβαν τους μισθούς των άλλων. Χαιρόντουσαν οι έμποροι όταν κοβόντουσαν οι μισθοί των Δ.Υ και των ιδιωτικών υπαλλήλων μέχρι που άρχισαν να κλείνουν τα μαγαζιά τους γιατί δεν υπήρχαν αγοραστές.
Τι να λέμε, μάλλιασε η γλώσσα μας.
Ανώνυμος 1
Ο αρχηγός όμως από μόνος του δεν είναι ικανή συνθήκη. Δεν μπορεί να τα βάλει με ένα τόσο ισχυρό σύστημα όσο χαρισματικός και αν είναι. Ο λαός έχει τη δύναμη. Αν υπάρχει "λαός". Εμείς είμαστε τόσο πίσω που ακόμα ψαχνόμαστε. Πρέπει να επανεφεύρουμε τον "λαό". Βρισκόμαστε σε αφασία, λόγω δεκαετιών πολιτικής αδράνειας και το σύστημα τώρα μας κάνει μια χαψιά. Ο αρχηγός θα βγει μέσα από το λαό, όχι από τα σαλόνια της εξουσίας. Γι'αυτό πρέπει πρώτα να βρει ο "λαός" τον εαυτό του, την ταυτότητά του. Γι'αυτό και η ουσία είναι αυτό που εύστοχα περιέγραψες στο τέλος: "Και το σημαντικό είναι ότι ο καθένας "πολεμά" για τον εαυτό του. Οταν βλάπτεται το ατομικό συμφέρον τότε αντιδρά όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι, οι γιατροί , δημοσιογράφοι, ε? Το σύστημα έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Τι μας ενδιαφέρει εμας για τους άλλους? Φωναξε κανείς όταν έκοβαν τους μισθούς των άλλων. Χαιρόντουσαν οι έμποροι όταν κοβόντουσαν οι μισθοί των Δ.Υ και των ιδιωτικών υπαλλήλων μέχρι που άρχισαν να κλείνουν τα μαγαζιά τους γιατί δεν υπήρχαν αγοραστές."
DeleteΚαλώς ή κακώς ο λαός χρησιμοποιείται ως μετακινούμενη μάζα. Μπορεί δηλαδή ένας λαοπλάνος να οδηγήσει κακώς τον λαό. Οι μεγάλοι ηγέτες δεν έχουν προκύψει πάντως μέσα από τον φτωχό ή τον καθημερινό λαό, αφού όλοι κατ΄επέκταση μέσα στη γενική έννοια του λαού είμαστε ενταγμένοι. Εννοούμε κάτι άλλο αναφερόμενοι σε ηγέτες.
ReplyDeleteΕν τέλει βρισκόμαστε σε μια περίοδο αλλαγής όλων των εννοιών δια της επιβολής όμως. Πολιτικών, κοινωνικών, πολιτιστικών κ.λ.π.
Δεν είσαι ελευθερος πλέον μεσα σε αυτά τα δήθεν δημοκρατικά συστήματα να εκφραστείς, διότι αν μιλησεις μη ταυτιζόμενος με αυτούς αποβάλλεσαι αμέσως. Μπορεί να σου στοιχίσει τη δουλεια σου, φίλους....Στοχοποιείσαι πλέον.
Πράγματι, αυτό δυστυχώς είναι μια μεγάλη αλήθεια. Αλλά δεν μπορούμε κιόλας να έχουμε ηγέτες κατά παραγγελία. Πολλά στελέχη της ΛΑΕ αποδείχθηκε ότι ήταν έτοιμα να συγκρουστούν με το σύστημα. Αν είχαν την ευρεία στήριξη του λαού, τώρα τα πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Αλλά η μάζα μπορεί να μην έφαγε την προπαγάνδα στο δημοψήφισμα, την έφαγε όμως όσον αφορά την δαιμονοποίηση αυτών των προσώπων, τα οποία φάνηκε ότι το σύστημα φοβάται περισσότερο. Ο λαός δεν τα έβαλε καν στη βουλή. Τι σημαίνει αυτό; Ότι επέλεξε να παραδοθεί και αυτός. Πρέπει να φάμε πολλά καρβέλια ακόμα για να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι για πραγματική αντίσταση.
DeleteΩραιότατος!! Ίδια πολιτική λογική με τον Πορτοσάλτε και τους αντινιουζίστες τού ΓαρουΦαήλου, ή τους liberalικούς των Μουρούτη & Μαυρίδη: "Ο λαός φταίει. Οι σανοφάγοι. Τους κορόιδεψε, τους βλάκες, ο Τσίπρας".
DeleteΑλλά θα μου πεις, και ο Λαφαζάνης αρθρογραφούσε στο αντινιουζ, ο δε Στρατούλης, προχθες, ήταν αγκαλιά με τον ΓαρουΦαήλο στο Σύνταγμα- https://www.youtube.com/watch?v=mIUhNS2ZDhQ.
ΥΓ. Καλά, ο ελλ.λαός είναι σανοφάγος και μνημονιολάγνος, όπως λέτε. Ο Βαρουφάκης, όμως, γιατί δεν πήγε στην ΛΕΑ;;;
Πάρα πολύ σωστά.
ReplyDeleteΑνώνυμος 1
Πάρα πολύ σωστά.
ReplyDeleteΑνώνυμος 1
νήπιος γερων: Ξαναδείτε λίγο το βίντεο που παραθέσατε. Που τον είδατε τον Στρατούλη; Και τι ισωπεδωτική λογική είναι αυτή; Αυτό καταλάβατε από το άρθρο και τη συζήτηση; Όσο για το γιατί δεν πήγε ο Βαρουφάκης στη ΛΑΕ (μάλλον θέλετε να πείτε), ρωτήστε τον ίδιο να σας πει.
ReplyDelete